Posts

Showing posts from October, 2020

बान्तवा छाम (बान्तवा भाषाको गित) - "मित्नाङना खाना..."

  मित्नांङ्ना खाना कोङ्डाङ्का मो हक बानयाङ् हुरुरु बाड्ढेङा लिसा मान्तुुुुप्माङ् ओ खाप्मा सन् बुरुरु उभौली खारा कि उधौली आन्को खिम्ककोङ्दा तादिसा ओ झाराक चि: मता देकीना खाना मान्तलादिसा मो? बाराओ बुङ्वा धाखारा चिया: ताखालाम् चोप्याङ्सा हुङ्नाङ्ना ओ बाड्ढे दोङ लिसा: सुप्तुलुङ रात्याङ्सा पारुहाङ र सुम्निमा ह्वात्नि जुगौंजुग युङ्चिने  लोक्याङसा सेवा दुखा र सुखा कोङ्-कोङ्दा हाचिने शम्भु राई "बाछाना" २८ अक्टोबर २०२०

बान्तवा भाषाको कविता " अंका इमा मारङाङ्"

 अंका इमा मारङाङ् अंका कोङ्डाङ्का छाप्मा मान्छोङाङ सुन्तुम् माखारा ओ बेला मामायङ् छाङ माखारा खाना रिदुम पादुम चि अलेनङ नि तचेप मुद्दुम दा दि याक नि तचेप? फेरी खाना बड्ढे खिप्टाङ नि तचेप बड्ढे लेसुङ-सिन्टुङ ओ नि छाङ तचेप खोनकी बड्ढे तलेसु नालो खै दि तलेसु? बड्ढे तखिप्टु नालो खेै दि तखिप्टु? बड्ढे तसिन्टु नालो खै दि तसिन्टु? आम यङ्खान तलेनान! आम चिखिम तसिन्नान्!  माङ्खिम तरात्नान् ! दिवा-दिमा चि मखाप्याङ ओ तखाङनान्! ३२ पुस्ता किरावा हाङ् चि साङ् नि ओ तलाम्नान आप्पि तलेनान् काले-कासिन्लाई छाङ तसेन्नान् हानचेप दिओ?  उधौली दिओ? उभौली दिओ? मुद्दुम दिओ?  खै तलामु ओ खाना? खै तसिन्टु ओ खाना? खोन्की तसेनु होला ओ हानचेप लेसुम सिन्टुमकि डि लिओ? आमकोङ तुक्नालो तुक्ने सारिभोम् दात्नालो दात्ने तर अंका अकटाट दुम लोना ने मोको दुम एनु, सिन्टु, छाप्टु, हान्टु अनि राट्टु खाना साङ् ओ नि सिन्टु! आम सुन्तुम राट्टु मामायङ हान्टु देकिनालो! चायाङ दिमा दिवा चीआ मप ओ यङ रे मो खोचि मात्दाङ ओ उन्दे खाडाङ्का तलिसा खाना मो? खोचि ओ डिएनए खाना हे माआङ मो? खाना पानिवाङ यङ तले खाना अंग्रेजी यङ् छाङ् तले डिएनए नि ओ तसिन्ट

"प्रेम" [लेखन- शम्भु राई "बाछाना"]

जीवन एउटा घामछायाँ हो हाँसो-रोदनलाई भोग्नु छ मरेर जाने चोला हो जिवन सके एकछिनलाई रोक्नु छ साँझ ढले पलभरमा विहानीलाई खोज्नु छ मन मिले जिवन साथी तिमिलाई रोज्नु छ टाढा नजाऊ जिवनमा दुइ पलको खुशी साट्नु छ एउटै कदम चालेर संगै सानो संसार बाँड्नु छ मायाको भारी मिलेर आधा-आधा बोक्नु छ तिम्रो लागि यो साँझलाई यहिं रोक्नु छ

गजल- ल अफ कर्मा [ शम्भु राई "बाछाना"]

हाँसो छर्नेले दु:खको भारी बोक्नु पर्छ खुशी भर्नेले रोदनको झरी रोक्नु पर्छ कहिले वादल मडारिंदा हेन्खामा तरंगिदा केही गर्नेले दु:ख-सु:ख, हाँसो-रोदन बराबरी भोग्नु पर्छ पछाडि हच्केर किन रोक्छौ त्यो कदमलाई! खोला तर्नेले नसोध्नु किन, डुङ्गाको मोल कसैगरी तोक्नु पर्छ ! ल अफ् कर्माले जिवनको सहि मोड दिंदा नसुन्ने तल झर्नेले असन्तोषको शैय्यामा गहपारी जिव्रो टोक्नु पर्छ!