"प्रेम" [लेखन- शम्भु राई "बाछाना"]

-

जीवन एउटा घामछायाँ हो हाँसो-रोदनलाई भोग्नु छ

मरेर जाने चोला हो जिवन सके एकछिनलाई रोक्नु छ


साँझ ढले पलभरमा विहानीलाई खोज्नु छ

मन मिले जिवन साथी तिमिलाई रोज्नु छ


टाढा नजाऊ जिवनमा दुइ पलको खुशी साट्नु छ

एउटै कदम चालेर संगै सानो संसार बाँड्नु छ


मायाको भारी मिलेर आधा-आधा बोक्नु छ

तिम्रो लागि यो साँझलाई यहिं रोक्नु छ

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"झोला" - शम्भु "बाछाना" राई

-
आज फेरी जहाजमा एक हुल मान्छेहरु कफन बाकस जत्रो सपनाको त्यान्द्रो लिएर झोलाभित्र राखेको कात्रो जस्तो  सेतो रुमालले गहभरीका आशु पुछ्दै  बिदाईका हातहरु हल्लाउँदै उडे।  अर्को हुल नारायणी किनार, भृकुटी मण्डव हुँदै शहरका ठुला पार्टी प्यालेसहरुमा  ब्यस्त थिए। यी दुई हुलको बिचको समानता  त्यही एउटा झोला_र_झण्डा थियो, फरक यत्ति कि! जहाजमा चढेका हुलको झोलामा समाजबाद, जनबाद, साम्यबाद  आदी बादका खोक्रा नाराहरु थिएनन् फगत स्वाभीमानले  भरिएको राष्ट्रको झण्डा, एक मुठ्ठी देशको माटो र, आमाको एक तास फोटो थियो....! शम्भु "बाछाना" राई (हतुवागढी-९, भोजपुर, हाल: मध्य पुर्व)
Read more

लोक कथा -भाग १

-
Image
एकाबिहानै उडेर गएको चरी , खोज्दै जान्छ चारो बचेरालाई त्यो पल्लो डाँडा पारी, निरन्तरको प्रयास , लगन, मेहनत र प्रयास यहि गर्छन्, किनकि उनले जसरि पनि चारो ल्याउनु पर्ने लक्ष्य राखेका हुन्छन्। थाहा छैन त्यो चरीलाई कस्तो विपत्ति आइपर्ने हो, विहानको झुल्के घाममा निस्केका उनले कत्ति कोस पर तर्नु पर्ने हो, कत्ति बेशि झर्नु पर्ने हो। सायद तिर्खा लागेर होला चरी पानिको खोजिमा तड्पिरहेको छ, यता गुँड्मा उस्तै बचेरा पनि भोकले छटपटिरहेको छ। चरी सहि सलामत फर्केर आए, ढुक्कले सुत्थे होलान् बचेरा पनि पेटभरि खान पाए। बल्लतल्ल फर्केर आयो, चरिले ठुलो खुशी बोकेर ल्यायो, आजलाई टर्यो, भोलिको चिन्ताले छोडेन, चरिलाई रातको निन्द्रा लागेन, वेचैन पिरैपिरले सुत्न सकेन। यत्तिकैमा अर्को विहानिको मिर्मिरेमा घाम उदायो, गुँडको अवस्था हेरेर टोलायो, फेरी उहीँ कथा दोहिरियो, सदाझैं चरि उड्न लाग्यो। यसपालि अलिक धेरै दिनको लागि ल्याउने कोशिसमा उडे, अपरिचित गाउँमा धेरै ठुलो फल पाइने आसमा उडे, जब त्याहाँ पुगे चरीलाई बेचैनी भो किनकि उनी धेरै टाढाको गाऊमा आइसकेका थिए आज फर्केर जान सम्भव थिएन, आजै गुँडमा बचेको खाना पनि थि...
Read more

A Sonnet by Shambhu Rai "Golden Age"

-
Image
The foreign land, an expat and a bee struggle Firstly, language barrier, food,cloth and shelter Where everything turns bizarre and oddball Like a parrot in a cage, in the eyes of an outsider Entice of "coronization" spheres right now Where a science finds no clue of cause & effect Although the combatant souls bear arms till now With endless hope to see everything perfect Hence things are not as usual in town Thousands of souls rest in memories The entire world to opt in global lockdown And a fresh off the boat  with its stories To be written somehow in an unsettled page With the prayers to unfold another golden age.                   "Stay blessed!"
Read more