एकाबिहानै उडेर गएको चरी , खोज्दै जान्छ चारो बचेरालाई त्यो पल्लो डाँडा पारी, निरन्तरको प्रयास , लगन, मेहनत र प्रयास यहि गर्छन्, किनकि उनले जसरि पनि चारो ल्याउनु पर्ने लक्ष्य राखेका हुन्छन्। थाहा छैन त्यो चरीलाई कस्तो विपत्ति आइपर्ने हो, विहानको झुल्के घाममा निस्केका उनले कत्ति कोस पर तर्नु पर्ने हो, कत्ति बेशि झर्नु पर्ने हो। सायद तिर्खा लागेर होला चरी पानिको खोजिमा तड्पिरहेको छ, यता गुँड्मा उस्तै बचेरा पनि भोकले छटपटिरहेको छ। चरी सहि सलामत फर्केर आए, ढुक्कले सुत्थे होलान् बचेरा पनि पेटभरि खान पाए। बल्लतल्ल फर्केर आयो, चरिले ठुलो खुशी बोकेर ल्यायो, आजलाई टर्यो, भोलिको चिन्ताले छोडेन, चरिलाई रातको निन्द्रा लागेन, वेचैन पिरैपिरले सुत्न सकेन। यत्तिकैमा अर्को विहानिको मिर्मिरेमा घाम उदायो, गुँडको अवस्था हेरेर टोलायो, फेरी उहीँ कथा दोहिरियो, सदाझैं चरि उड्न लाग्यो। यसपालि अलिक धेरै दिनको लागि ल्याउने कोशिसमा उडे, अपरिचित गाउँमा धेरै ठुलो फल पाइने आसमा उडे, जब त्याहाँ पुगे चरीलाई बेचैनी भो किनकि उनी धेरै टाढाको गाऊमा आइसकेका थिए आज फर्केर जान सम्भव थिएन, आजै गुँडमा बचेको खाना पनि थि
कवि को कविता मार्मिक छ
ReplyDelete